Το 2015 από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler ανιχνεύθηκε η ύπαρξη ενός εξωπλανήτη στον οποίο δόθηκε η ονομασία Κ2-18b. Έχει ακτίνα διπλάσια από εκείνη της Γης ενώ η μάζα του ισοδυναμεί με 8 ή 9 γήινες μάζες. Περιφέρεται γύρω από ένα κόκκινο, άρα σχετικά ψυχρό, αλλά και μικρό άστρο ενεργού (επιφανειακής) θερμοκρασίας 3500 περίπου βαθμών και, όπως λέμε σε μια πιο εξειδικευμένη ορολογία, φασματικού τύπου Μ3. Ο κόκκινος αυτός νάνος, άρα και οι πιθανοί πλανήτες του, απέχουν από εμάς περίπου 110 έτη φωτός και εντοπίζονται στον αστερισμό του Λέοντα. Το διαστημόπλοιο «Βόγιατζερ» θα χρειαζόταν 2 εκατομμύρια χρόνια για φθάσει εκεί.
Πρόσφατα όμως, ερευνητική ομάδα αστρονόμων του τμήματος Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Λονδίνου (UCL), στην οποία ανήκει και ο έλληνας Άγγελος Τσιάρας, με δημοσίευσή τους στο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό “Νature Astronomy” και με βάση παρατηρήσεις τους από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble προέβησαν στην άκρως ενδιαφέρουσα διαπίστωση ότι ο εν λόγω εξωπλανήτης διαθέτει ατμόσφαιρα πλούσια σε υδρατμούς. Σύμφωνα με την εν λόγω ερευνητική ομάδα ο Κ2-b18 θεωρείται προς το παρόν τουλάχιστον, ο μοναδικός πλανήτης που γνωρίζουμε, ο οποίος περιφέρεται γύρω από ένα άστρο, έξω από το ηλιακό μας σύστημα, και ο οποίος διαθέτει ικανές ποσότητες νερού (πιθανώς και σε υγρή μορφή). Η ύπαρξη νερού αλλά και η θερμοκρασία του τον τοποθετούν στην λεγόμενη «οικόσφαιρα» ή «κατοικήσιμη ζώνη» που δημιουργείται γύρω από ένα άστρο.
Τα τελευταία 25 περίπου χρόνια έχουμε ήδη ανακαλύψει πάνω από 4.000 πλανήτες να περιφέρονται γύρω από σχετικά κοντινά μας άστρα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι αέριοι γίγαντες με μέγεθος παρόμοιο με του Δία, του μεγαλύτερου πλανήτη στο Ηλιακό μας Σύστημα.
Επειδή μετά από κάθε τέτοια ανακάλυψη αφήνονται από μερικούς (όχι άδικα ίσως) και κάποιες υπόνοιες περί ύπαρξης ζωής ίσως είναι χρήσιμο να αποσαφηνισθούν κάποιες καταστάσεις.
Κατ’ αρχάς οι περισσότεροι από εκείνους που αναφέρονται στο θέμα της ζωής δεν εννοούν τη ζωή στο στοιχειώδες της επίπεδο (ενδεχομένως κάποια βακτήρια ή φυτά) αλλά στην εξελιγμένη της μορφή. Η στοιχειώδης ζωή για κάποιους λόγους δεν τους
ενδιαφέρει. Ενδιαφέρονται μόνον για πιθανούς εξελιγμένους πολιτισμούς. Βασικό συστατικό της ζωής είναι, ως γνωστόν, το νερό. Πρέπει όμως να γίνει σαφές ότι ναι μεν η ύπαρξη ζωής συνεπάγεται και την ύπαρξη νερού αλλά η ύπαρξη νερού ΔΕΝ
ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΚΑΤ’ ΑΝΑΓΚΗΝ και την ύπαρξη ζωής. Το νερό λοιπόν από μόνο του δεν αποδεικνύει ούτε καν την ύπαρξη στοιχειώδους μορφής ζωής. Η επιστήμη (και όχι η παρα-επιστήμη) όμως είναι ξεκάθαρη. Οι προϋποθέσεις για την
ύπαρξη ζωής είναι πολλές και πρέπει να ισχύουν ταυτόχρονα. Παρόλα αυτά όμως,δεδομένου ότι μόνο στον Γαλαξία μας υπάρχουν περίπου 700 δισεκατομμύρια άστρα και αν σκεφθούμε ότι γνωρίζουμε προς το παρόν την ύπαρξη 100 περίπου δισεκατομμυρίων γαλαξιών, το πλήθος των αστέρων που θα ήταν κατάλληλοι να δημιουργήσουν γύρω τους πλανήτες ή πλανητικά συστήματα με συνθήκες παρόμοιες αλλά και ακριβώς ίδιες μεεκείνες της Γης, είναι πολύ μεγάλο. Μπορούμε μάλιστα και να το υπολογίσουμε.
Άρα στο ερώτημα «Υπάρχει αλλού ζωή;» η απάντηση είναι «Γιατί όχι; Δεν έχουμε λόγους να το αποκλείσουμε». Δεν φτάνει όμως αυτό. Χρειάζεται και μια, όχι απόδειξη, αλλά έστω και μια μικρή ένδειξη. Τέτοια, είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν έχουμε. Τα όσα
λέγονται από μερικούς κατά καιρούς είναι είτε κανονική απάτη, είτε ασάφειες είτεέχουν ερμηνευθεί σε ποσοστό πάνω από 95%. Αλλά και στο ερώτημα «Αν υπάρχει κάπου εξελιγμένος πολιτισμός, είναι δυνατόν να επικοινωνήσουμε;», η απάντηση είναι πάλι όχι. Η πιθανότητα μιας τέτοιας επικοινωνίας είναι μηδέν. Ίσως να είμαστε «καταδικασμένοι» να μην μάθουμε ποτέ.
Αλλά το πιο σημαντικό, κατά την άποψή μου, δεν είναι το να μάθουμε αν είμαστε μόνοι μας ή όχι στο Σύμπαν. Το σημαντικό είναι να συνειδητοποιήσουμε πόσο σπάνια είναι η Γη. Να καταλάβουμε το πλήθος των διαδικασιών και των γεγονότων που τη μετέτρεψαν σε αυτόν τον φιλόξενο γαλάζιο πλανήτη που ζούμε. Αλλά που ο γαλάζιος αυτός και φιλόξενος πλανήτης, δυστυχώς, «κραυγάζει απελπισμένα» αιμορραγώντας και πεθαίνοντας από τα δικά μας εγκλήματα. Ας ακούσουμε επιτέλους αυτήν την κραυγή απελπισίας της Γης. Είναι πραγματικά υποκριτικό και τραγικό να προσπαθούμε να κάνουμε κατοικήσιμο τον Άρη, τη στιγμή ακριβώς που κάνουμε ακατοίκητη τη Γη. Ένας αγώνας επιβίωσης πρέπει να αρχίσει. Και να αρχίσει από σήμερα. Διαφορετικά …τελειώσαμε.