Αποκριάτικο το πάθημα του γέρου
Θα σας διηγηθώ τι έπαθα
και ποιο το μάθημά μου
μόνο να μη το μάθουνε
τα εγγόνια τα παιδιά μου.

Πρωί, πρωί τι μ’ έπιασε
τη Καθαρή Δευτέρα
και τα μυαλά μου πήρανε
σαν του παιδιού αέρα.

Είχα παλιά ένα αετό
κρυμένο τόσα χρόνια
τότε είχα μαύρα μαλλιά
και τώρα άσπρα χιόνια

Τον πήρα και περπάτησα
βρήκα ωραίο μέρος
άρχισα και φούσκωνα
ο φουκαράς ο γέρος.

Έκατσα ξεκουράστηκα
και κοίταξα πιο πέρα
ίσα με δέκα αετοί
πετούσαν στον αέρα.

Θα τον σηκώσω και εγώ
θα κάνει ίσα πάνω
να θυμηθώ τα νιάτα μου
να δω πως θα το κάνω.

Πολέμησα πολλές φορές
μα άδικα τον κόπο
λιγάκι σηκωνότανε
κ’ έπεφτε με το πρώτο.

Ο δόλιος αγωνίστηκα
και έγινα σμπαράλια
κι’ εγώ δεν το πείμενα
να πάθω τέτοια χάλια

Το μέρος όπου διάλεξα
πήγα με λεωφορείο
στο γυρισμό με πήρανε
σηκωτό με το φορείο.
Σόλιγγας

Επίκαιρα
Το κόσμο όλο έπιασε
πολύ μεγάλη κρίση
κι έτσι δημιουργήθηκαν
πολύ μεγάλα μίση.
Ευρώ χαθήκανε πολλά
τα φάγανε οι μεγάλοι
και οι μικροί πληρώνουμε
όλο αυτό το χάλι.
Μεγάλο κόλπο παίζεται
σ’ όλη την οικουμένη
δουλεύουν όλοι πιο πολύ
και τίποτα δεν μένει.
Καλαράς Παναγιώτης
Ανδρόνιανος

Στη μνήμη του φίλου μου του Περικλή
Περικλή σε τόπο μακρινό
εδιάλεξες να ζήσεις
κανείς δεν το περίμενε
τόσο άξαφνα να φύγεις

Ήσουν αξιαγάπητος
και το χωριό πονούσες
και σε γνωστούς και φίλους σου
πάντα τηλεφωνούσες.

Η απόσταση ήταν μακρινή
μα το χωριό αγαπούσες
από παιδάκι έφυγες
τίποτα δεν ξεχνούσες.
Ήσουν πολύ μακριά
ήξερα το καημό σου
και το μυαλό σου πάντοτε
ήτανε στο χωριό σου.

Όλοι θα σε θυμόμαστε
θα σ’ έχουμε στη μνήμη
το χώμα σου να είναι ελαφρύ
κι’ αιώνια σου η μνήμη.