Η "ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΉ" ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ "ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ" ΤΟΥ
Γράφει ο κος Αντώνης Αντωνίου
Πως φαντάζεται κανείς τον Ήλιο; Έχει στερεή και υγρή επιφάνεια όπως για παράδειγμα η Γη και ενδεχομένως άλλοι πλανήτες;
Έχει μόνο στερεή; μόνο υγρή; Τίποτα από όλα αυτά. Όλος ο Ήλιος, αλλά και κάθε ΄άστρο, είναι μια τεράστια φλεγόμενη σφαίρα από αέριο.Δεν έχει τίποτα στερεό και τίποτα υγρό. Αυτό προκύπτει άμεσα από το αν σκεφτεί κανείς ότι η θερμοκρασία στον πυρήνα του (στο κέντρο του δηλαδή), ανέρχεται στα 15 εκατομμύρια βαθμούς (εκεί ούτε καν αέριο δεν είναι με την κλασική έννοια) και στην, ας πούμε, "επιφάνειά" του καταλήγει να είναι κάτι λιγότερο από τους 6.000 βαθμούς.Όπως καταλαβαίνει κανείς σε τέτοιες θερμοκρασίες τα πάντα είναι σε αέρια κατάσταση.
Αξίζει στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι ο Ήλιος είναι ένας μέσος αστέρας. Υπάρχουν άλλοι που είναι ασύγκριτα πιο μεγάλοι και πιο ισχυροί. Για παράδειγμα ο ΗD93521 έχει επιφανειακή (ενεργό) θερμοκρασία περί τους 40.000 βαθμούς και η ακτινοβολία του είναι 100.000 φορές πιο ισχυρή από εκείνην του Ήλιου.
Όλη η διαδικασία παραγωγής φωτός (δηλαδή ενέργειας ή ακτινοβολίας) στον Ήλιο (αλλά και σε κάθε άστρο) συμβαίνει
στον πυρήνα του, ο οποίος είναι ένα είδος πυρηνικού εργοστασίου.Το φως όμως που παράγεται εκεί δεν ακολουθεί "ευθύγραμμη" πορεία μέχρι να φθάσει στην επιφάνειά του. Λόγω συνεχών απορροφήσεων και επανεκπομπών ακολουθεί ένα "βασανιστικό" ζικ-ζακ" (βλ. εικόνα).
Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Πρώτον εξασθενεί. Ευτυχώς όμως γιατί το φως (ακτινοβολία) που παράγεται εκεί είναι πολύ ισχυρό (σκληρές ακτίνες Χ) και΄άρα εξαιρετικά βλαβερό.Η εξασθένηση που υφίσταται μέχρι την "επιφάνεια" είναι σημαντική και άρα σωτήρια.
Και δεύτερον καθυστερεί. Κανονικά μέσα σε δύο δευτερόλεπτα θα έπρεπε να φθάσει στην "επιφάνεια". Η καθυστέρηση όμως που υφίσταται είναι τεράστια. Μπορεί η διαδρομή αυτή (των δύο δευτερολέπτων φωτός) από το κέντρο του μέχρι την "επιφάνειά" του να διαρκέσει από ....8.000 (οχτώ χιλιάδες) έως και ...80.000 (ογδόντα χιλιάδες) χρόνια. Ένας τυπικός χρόνος καθυστέρησης είναι... 30.000 (τριάντα χιλιάδες) χρόνια.
Αυτό σημαίνει ότι αν με κάποιον τρόπο μπορούσαμε να σταματήσουμε τη λειτουργία του "πυρηνικού εργοστασίου" του πυρήνα του θα εξακολουθούσαμε να παίρνουμε φως από τον Ήλιο ακόμα και για 80.000 χρόνια.
Ίσως αναρωτηθεί κανείς για τι είδους "επιφάνεια" μιλάμε όταν έχουμε να κάνουμε με μια σφαίρα από αέριο. Θεωρούμε λοιπόν
ως επιφάνεια του Ήλιου, αλλά και κάθε αστέρα, το σύνολο των σημείων του από το οποίο το φως φεύγει πια αβίαστα.
Στην πιο εξειδικευμένη ορολογία το στρώμα αυτό λέγεται "φωτόσφαιρα".