Παγκόσμια μέρα Ποίησης έχει ορισθεί η 21η Μαρτίου κάθε χρονιάς. Η συνεισφορά της χώρας μας διαχρονικά είναι κορυφαία εν όψει και της πολύπλευρης στήριξης της από τον πλούτο και την ομορφιά της γλώσσας μας. Όπου και να στρέψεις το βλέμμα σου, την ψυχή σου, η ποίηση είναι παρούσα.
Στέκει πάντα ελκυστική και άδολη, σαγηνευτική και ήρεμη, προκλητική και υπομονετική. Όταν μάλιστα φωλιάζει και συχνά φωλιάζει, στα τραγούδια άξιων δημιουργών, έχει τη δύναμη να σε παρασύρει, να σε απογειώσει. Ή μήπως τα τραγούδια φωλιάζουν στα ποιήματα; Η ποίηση δεν βάζει στόχους, δεν δίνει λύσεις, δεν ποδηγετεί. Όμως, αθόρυβη ίσως, βρίσκεται στο πλάι μας δυνατό και συνάμα τρυφερό αποκούμπι, ανάσα βαθειά, αεράκι δροσερό γεμάτο αρώματα από τη φύση.
Το φως της χώρας μας, περιέχει ευδιάκριτα στοιχεία της ποίησης και των τραγουδιών της. Ένα μίγμα αναντικατάστατο, αδιαπραγμάτευτο, ανεκτίμητης πολιτισμικής και ηθικής αξίας. Και γίνεται το ερώτημα «πως έγινε σε τούτο τον αιώνα να μην ακούσεις ένα ποιητή» στο τραγούδι το γνωστό, σαφής και εύλογη προτροπή προς όλους ιδιαίτερα στους στενούς μας χρόνους. Μπορεί να συμμετέχει σε ένα ξεκίνημα σε γερές βάσεις μια τέτοια επαφή. Ένα ξεκίνημα που η ζωή πλέον το απαιτεί ως άμεση ανάγκη.