Στις δύσκολες και στις ακόμα πιο δύσκολες καταστάσεις σαν αυτές των τελευταίων 2 χρόνων μας, χρειάζεται να ενεργούμε έτσι που να μπορούμε να συνεχίσομε. Όχι τυφλά μα με γνώση, όχι υποτακτικά μα απαιτητικά, όχι μοιρολατρικά μα προοπτικά, όχι εγωιστικά και κακομοιρίστικα μα με ευρύτητα και αλληλεγγύη. Έχοντας το δίκιο με το μέρος μας, η προσπάθεια αυτή θα έχει τελικά την ουσιαστική ηθική νομιμοποίηση και κάλυψη, απαραίτητα εφόδια για το επίπονο δρομολόγιο.
Αντισώματα χρειαζόμαστε και ο εαυτός μας μπορεί να τα δημιουργήσει αν λάβει τη σχετική εντολή. Τέτοια αντισώματα και τέτοια εντολή, αντιμάχονται σε αποφάσεις και ενέργειες ή αδράνειες της στιγμής. Ας σεβαστούμε φίλοι και φίλες τουλάχιστον τα αυταπόδεικτα στηρίγματα μας.
Τα ξέρομε ή μπορούμε εύκολα ή όχι, γρήγορά ή όχι να τα εξακριβώσομε και να τα αγκαλιάσομε. Η φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο είναι χτεσινή και μέσα στο δρόμο μας στο χωριό. Μία από τις πολλές που υπάρχουν αποτυπωμένες ή όχι. Δυστυχώς μπορεί και να είναι ανώδυνη σε σχέση με πολλές άλλες ανάλογες εικόνες των ημερών που διαπιστώνομε στο χωριό και την περιοχή του, ως τμήμα του γενικότερου πλάνου.