Έργα Κυμαίων καλλιτεχνών στην Χαλκίδα
Πραγματοποιήθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία η 1η έκθεση εικαστικών με έργα Καλλιτεχνών από την Κύμη και την ευρύτερη περιοχή του Δήμου μας. Οργανώθηκε από τον Σύλλογο των εν Χαλκίδι Κυμαίων στα τέλη του Σεπτέμβρη στο Κόκκινο Σπίτι στην ωραιότερη ίσως θέση της Χαλκίδας, στους φιλόξενους και ιδιαίτερα κατάλληλους χώρους του. Αποδείχθηκε πως την καλλιτεχνική σπίθα της ευρύτερης Κουμιώτικης οικογένειας δεν μπορεί να την σκεπάζει η στάχτη. Πολυποίκιλη, ανήσυχη, σαγηνευτική, απαιτητική. Χρέος όλων όσων τους ζεσταίνει η σπίθα αυτή και μέσα σε αυτούς οι πολιτιστικοί με την ουσιαστική έννοια σύλλογοι, να σκύψουν με περισσότερο ενδιαφέρον στο θέμα. Η καλλιτεχνική δημιουργία σε συνθήκες κρίσης βάλλεται από την εξουσία ως τμήμα της κοινωνικότητας και γι’ αυτό η προστασία και ανάπτυξη της αποτελεί εκτός των άλλων σημαντικό συστατικό στοιχείο για συγκράτηση του απειλούμενου κοινωνικού ιστού.
Ίσως η αρχαιότερη ελιά αυτή στους Κήπους Κονίστρων
Κάποιοι από μας την έχουν επισκεφθεί. Τεράστιο δένδρο ηλικίας ούτε λίγο ούτε πολύ 3.200 ετών κατά τις εκτιμήσεις που έχουν κάνει ειδικοί επιστήμονες και δείχνει ακμαία. Τι να είναι αυτό που την κρατά ζωντανή; Γιατί η θέα της σου κόβει την ανάσα ; Είναι μήπως η ήττα του χρόνου; Μήπως είναι η αντοχή της στα όσα 32 αιώνες τώρα την απείλησαν; Ίσως η επιμονή της να δίνει ακούραστα βοήθεια στη ζωή ; Μήπως είναι η κάποια κρυφή ελπίδα που μας μεταφέρει; Μήπως είναι η παρ’ όλα αυτά σεμνή της παρουσία; Όχι δεν πρόκειται για την ψευδαίσθηση της αθανασίας. Θαρρώ πως είναι το κουράγιο που μας σπρώχνει, μας δείχνει πως μπορούμε να πάρομε από την ίδια τη ζωή που σε κάθε περίπτωση συνεχίζεται. Το κουράγιο από την αναγκαιότητα και την δυνατότητα του καθημερινού έντιμου και απαιτητικού αγώνα. Σήμα κατατεθέν η ελιά των Κήπων. Που όμως αξίζει να την αναδείξομε, να την σεβαστούμε.
Η γκρίνια που δείχνει ενδιαφέρον και ανησυχία
Γκρίνια ονομάζουν κάποιοι την κατά την άποψη των κακή και ανεύθυνη συμπεριφορά, ορίζοντας σαν τέτοια ακόμα και την με επιχειρήματα κριτική. Δεν θεωρούμε την γκρίνια αποβλητέο στοιχείο της καθημερινότητας μας, έτσι δεν έχομε ενδοιασμούς να γκρινιάξομε σε όσους με την τακτική και τις αποφάσεις των από την μη αμφισβητούμενη θέση των, επηρεάζουν τη ζωή μας. Ο «Καλλικράτης» έχει στρογγυλοκαθίσει στη ζωή μας εδώ και ένα χρόνο, βαλλόμενος πριν την εφαρμογή του αλλά και μετά, από πολλούς ως πλατειά επικίνδυνο και στενά υστερόβουλο νομοθέτημα στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο ένας χρόνος λειτουργίας των ΟΤΑ υπό τον «Καλλικράτη» , με το βασικότερο ίσως δομικό του στοιχείο αυτό δηλαδή των πόρων να εξελίσσεται αρνητικά, μόνο σε απαισιόδοξες διαπιστώσεις οδηγεί.
Παράλληλα εύκολα διαπιστώνομε σοβαρές αδυναμίες που αφορούν την λειτουργία οργάνων που το θεσμικό πλαίσιο του «Καλλικράτη» προβλέπει. Ένα από αυτά είναι η λειτουργία των τοπικών συμβουλίων και άλλο ένα η λειτουργία του νέου οργάνου που καλείται δημοτική επιτροπή διαβούλευσης. Πλήρης η αδρανοποίηση και των δύο μετά την αρχική και μοναδική συνεδρίαση των το Γενάρη (το Τ.Σ.του χωριού μας) και τον Μάρτη 2011 αντίστοιχα. Η υποβαθμισμένη ή απούσα ως μη προβλεπόμενη μέχρι το νέο καθεστώς λειτουργία των οργάνων αυτών δεν αποτελεί δικαιολογία συνέχισης της ίδιας κατάστασης, αντίθετα αποτελεί λόγο δυναμικής ενεργοποίησης των στα πλαίσια της γενικότερης δημοκρατικής και συμμετοχικής λειτουργίας σε επίπεδο Δήμου. Την ανάγκη αυτή χρωματίζει έντονα όχι μόνο το εγχείρημα- πείραμα του «Καλλικράτη» ως νέο, αλλά ακόμα πιο πολύ η συνεχιζόμενη όλο και πιο βίαια οικονομικά ύφεση που πλέον απειλεί διαβρωτικά το κοινωνικό περιβάλλον, τις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές. Περιβάλλον που αγωνιά και ψάχνει για συμπαραστάτες και αρωγούς , ρόλο που σε κάποιο βαθμό μπορεί να παίξουν οι Δημοτικές αρχές και τα θεσμοθετημένα όργανα των.
Χαλκίδα, Σεπτέμβρης 2011
Σταμάτης Δ. Σπύρου