Τα παρακάτω κείμενα σχετικά με το γνωστό στους συγχωριανούς μας ως «Ο μύλος στη Λιανάμμο» κυκλοφόρησαν τις τελευταίες μέρες διαδικτυακά. Συμπληρωματικά εμείς καταγράφομε το απόσπασμα από το άρθρο «Οι εραστές της πέτρας» που δημοσιεύθηκε στο φύλλο 22- Ιούλιος- Αύγουστος 2000 της εφημερίδας του Συλλόγου μας «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ – ΔΕΝΔΡΩΝ»
«...1. Εργοστάσιο μακαρονοποιϊας στην Παραλία Κύμης ,ο γνωστός ως «Μύλος Σταματίου στη Λιανάμμο» .Παραμένει αγέρωχο και επιβλητικό παρ’ ότι καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1963. Πρωτομάστορας ο μπαρμπα Γιώργης Σταμ. Σπύρου. Μια πέτρινη επιγραφή στην είσοδο του μαζί με το Σταυρό αναφέρει το έτος 1887...»
Γράφει, ο Νίκος Νικολάου
Β Ε Σ Τ Α
Ήθελα να συγχαρώ τον Κωνσταντίνο Δημά, για τις πολύ καλές, θα έλεγα ξεχωριστές φωτογραφίες του.
Θα μου επιτρέψει ο Κωνσταντίνος, στη φωτογραφία που αναφέρεται στο παλιό εργοστάσιο ζυμαρικών, στην παραλία της Κύμης , να συμπληρώσω τα εξής:
Το εργοστάσιο καταστράφηκε από πυρκαϊά, στις αρχές της 10ετίας του '60 και ονομαζόταν '' ΒΕΣΤΑ '' .
Τροφοδοτούσε όλη την Ελλάδα και όλη την περιοχή μας με τα προϊόντα του.
Θυμάμαι, πιτσιρικάς, στο μπακάλικο του θείου μου, να μπαίνει μέσα ο αντιπρόσωπος της ΒΕΣΤΑ και να ρωτάει:
- Πόσα πακέτα να κατεβάσω Αριστείδη;
Δεν υπήρχε σπιθαμή γης, τότε, που να μην ήταν σπαρμένη.
Δούλευε ο κόσμος στα χωράφια και στις τοπικές βιομηχανίες, με αποτέλεσμα να ανατραπεί πλήρως ο μεταναστευτικός 'ρούς της 10ετίας του '50.
Ήταν η εποχή που η Ελλάδα βρισκόταν σε μια πρωτοφανή για τα παγκόσμια δεδομένα ανάπτυξη.
Εταιρίες, όπως η Πειραϊκή Πατραϊκή, (τα περίφημα Αγγλικά κασμίρια ήταν Ελληνικά),
η ΙΖΟΛΑ, (έκανε τεράστιες εξαγωγές κυρίως προς τη Γερμανία) κ.λ.π.......
Όλες οι γειτονιές της Αθήνας είχαν από μία κλωστοϋφαντουργία!!!......
Επειδή δεν γίνεται να επεκταθώ περισσότερο, θα αναφέρω μόνο ενδεικτικά, ότι το '69, φοιτητής τότε στο τμήμα μηχανολόγων, της πάλαι ποτέ σχολής Υπομηχανικών, που στη συνέχεια έκλεισε η χούντα, επισκεφθήκαμε το εργοστάσιο του "Μαλκότση"
Είχα μείνει τότε κατάπληκτος!!!
Ήταν ένα Ελληνικό, Ελληνικότατο, εργοστάσιο κατασκευής πετρελαιομηχανών.
Από το χυτήριο που κατασκεύαζε το μπλόκ του κινητήρα, μέχρι την τελευταία βίδα!!!!
Σήμερα, ακόμη, αν πάμε στην παραλία της Κύμης όλα τα παλιά ψαροκάϊκα δουλεύουν ακόμα με τις αθάνατες αυτές μηχανές.
Είναι μονοκύλινδρες και έχουν ένα γνώριμο χαρακτηριστικό ήχο:
Τουκ-Τουκ-Τουκ-Τουκ......
Ακολούθησε η είσοδός μας " στην Ευρώπη των λαών "
Μειώθηκε σταδιακά η αγροτική μας παραγωγή, έκλεισαν μία μία οι Ελληνικές βιομηχανίες, έκλεισαν, ή πήραν φωτιά μυστηριωδώς, Ελληνικότατα πολυκαταστήματα, όπως Μινιόν, Λαμπρόπουλος, Κατράτζος κ.λ.π. παίρνοντας τη θέση τους τα Continent Praktiker Lidl κ.λ.π.
Με το ευρώ, μη μπορώντας η Ελλάδα πλέον να ασκήσει αυτόνομη οικονομική πολιτική, η κατάσταση εξετράπει ραγδαίως.
Και φθάσαμε εδώ που φθάσαμε....
Βεβαίως όλα αυτά δεν έγιναν μόνα τους. Υπήρξαν οι Εφιάλτες.... Αυτοί που δυστυχώς δεν εξέλειπαν στην μακραίωνα Ελληνική ιστορία............
ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Νίκος Σαργιάνος fb 25-1-16
ο ιδιοκτήτης του κτιρίου λεγόταν Σταματίου από την Κύμη, το εργοστάσιο αυτό παραγωγής ζυμαρικών ΄΄ΒΕΣΤΑ ΄΄ήκμασε την δεκατία 1950 , με αξιόλογη παραγωγή μακαρονιών κ.λ.π. Η σύζυγός του μία εξαιρετική κυρία , είχε άλλη μία αδελφή την Ελένη , την οποίαν παντρεύτηκε ο μετέπειτα Γυμνασιάρχης Αλιβερίου Καράπας Νικ. ο πατέρας των γυναικών ήταν γνωστός , τότε, μεγαλοδικηγόρος. τα δύο παιδιά του ΄΄βιομήχανου ΄΄ Σταματίου , αγόρι κ΄ κορίτσι δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν αζημίως κ΄ το εργοστάσιο κατασχέθηκε από τις τράπεζες το αποτέλεσμα μαρτυρά το ΄΄κουφάρι ΄΄ του κτιρίου που βλέπουμε.