Η επιστροφή στο παρελθόν είναι μια έκφραση και για κάποιους μάλιστα μια θέση αρχής. Σε κάποιους πάλι δημιουργεί απωθητικές τάσεις. Ογκώδες το θέμα σε όλες του τις φυσικές ή νοητικές και συναισθηματικές διαστάσεις, δεν είναι στις προθέσεις μας να το εξαντλήσομε.
Ιδιαίτερη η χαρά που μας έδωσε η απρόσμενη επαφή με την κα Ευαγγελία Κ. Αρβανάκου, μέσω φακέλου της προς το Σύλλογο μας, που δεν είναι απλά η χαρά του απρόσμενου. Όπως μας γράφει στην χειρόγραφη επιστολή της η κα Αρβανάκου γνώρισε το Σύλλογο μας...
Ναι, του 1900. Πρόκειται για κάλεσμα θρησκευτικού περιεχομένου για τέλεση θείας λειτουργίας στον «εσχάτως ανοικοδομηθέντα» ιερό ναό του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου στα Δένδρα. Με λίγη προσοχή θα εντοπίσομε και στοιχεία πέρα από καθαρά θρησκευτικά.
Ο ζωγράφος – χαράκτης Γιώργης Βαρλάμος και τα χρώματα του που παραπέμπουν στην ίδια τη ζωή, εμάς μας ακουμπάνε και μας συγκινούν ακόμα πιο έντονα για το λόγο της εντοπιότητας. Στα έργα του συναντάς την αέναη ομορφιά της φύσης μας, της χλωρίδας και της πανίδας της.
Μας το παραχώρησε ο κάτοχος του βραβείου και το ευχαριστούμε. Με κίνητρο την επιθυμία του και ιδιαίτερα με τη συγκίνηση του που ακούμπησε και μας, δημοσιεύομε το έγγραφο. Είναι ένα σημείο της μέχρι σήμερα πορείας του Συλλόγου μας, η εξέταση και καταγραφή της οποίας εκτός των άλλων φαντάζει χρήσιμη αφού σε πολλά συμπεράσματα μπορεί να οδηγήσει.
Η παράθεση αποσπασμάτων από ρήσεις και έργα πνευματικών ανδρών, εντυπωσιάζει και για την «φωτογράφιση» που κάνουν στο σήμερα παρότι χρονολογούνται πολλά χρόνια πριν. Με κίνδυνο να μας κατηγορήσουν σαν τσιτατοκαταγραφείς...
Ευχάριστο το ξάφνιασμα μέσα από αυτήν την παλιά διαφημιστική αφίσα που με σκούντησε σε ένα βιβλιοπωλείο στη Χαλκίδα ("Πορθμός"). Σχεδόν αμέσως η σκέψη μου κύλησε προς τα πίσω για να επιστρέψει πάλι στο σήμερα χωρίς να αλλάξει θέμα.