ΤΑ ΑΛΩΝΙΑλαογραφικό κείμενο γραμμένο από τον Γιώργο Νάνο
Σαυτό το σημείωμα θα προσπαθήσουμε να ιστορήσουμε, με όσα στοιχεία κατέχουμε απ' την παράδοση και την προσωπική πείρα, την ζωή αυτής της πλατείας, που σε τελευταία ανάλυση δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα μεγάλο κομμάτι από το χρονικό του ίδιου του χωριού μας και των κατοίκων του.
Από το πρωτότυπο χειρόγραφο του σεβαστού Παπα Κώστα Β. Σαρρή .Τον ευχαριστούμε πολύ και προσδοκούμε τη συνέχιση της ιδιαίτερα ενδιαφέρουσας συνεργασίας μας.
ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ
Θρύλοι και Παραδόσεις
Η Λαγονίκα
Γράφει η Αρετή Χρυσάγη-Δημητρίου
Τα παλαιότερα χρόνια, τα χωριά και ιδίως τα ορεινά, ζούσαν με τους θρύλους και τα παραμύθια.
Ηλεκτρικό ρεύμα δεν υπήρχε. Τηλεόραση όχι. Το ραδιόφωνο σχεδόν άγνωστο.
Πως να περάσουν τις ατελείωτες νύχτες του χειμώνα; Νύχτωνε στις τέσσερις η ώρα το απόγευμα και ξημέρωνε στις οκτώ το πρωί. Αν μάλιστα...
| Πρωτ. Κων/νος Σαρρής
ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΨΑΡΑ – Ν. ΨΑΡΑ – ΚΑΣΤΡΟΒΑΛΑΣ |
Τα Ψαρά μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως εγκαταλείφθησαν.
Τον ΙΕ’ και ΙΣΤ’ αιώνα άρχισε να αποτελεί καταφύγιον πάσης φύσεως εξ Ευβοίας κυρίως, αλλά και Θεσσαλομαγνησίας αλλά και Ηπείρου, φυγάδων, εστερείτο γυναικών δια την συγκρότηση οικογενειών.
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΖΩΗΣ
ΣΑΝ ΔΙΗΓΗΜΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ 1921-22
Κάθε απόγευμα προς το ηλιοβασίλεμα είχε την συνήθεια ο παππούς μου, να πηγαίνη στον καφενέ, όπως συνήθιζε να τον λέη. Θα ήμουν τότε γύρω στα 5 έως 6 χρονών και με μεγάλη μου χαρά τον ακολουθούσα, γνωρίζων εκ των προτέρων
Μετά τον πρωτοφανή σε ένταση χιονιά, που δημιούργησε λευκά, μαγικά τοπία, που οι περισσότεροι θαυμάσαμε, δυστυχώς, μέσα από φωτογραφίες, μετά την εικόνα του μαγευτικού χωριού μας, που κατάλευκο έγινε πιό θεϊκό και μας κατέκλυσε με νοσταλγικές αναμνήσεις παλαιότερων χιονιάδων που είχαμε ζήσει στο χωριό, μετά το πανηγύρι του χιονιά, που, και σε ποιόν δεν αρέσει, μετά το "εμπόλεμο κλίμα" που το ζήσαμε κι'αυτό, δίνοντας τις ευχές μας στα νέα παιδιά του χωριού μας...
Η μεγάλη αξία της εφημερίδας του Συλλόγου μας
Γράφει η Αρετή Χρυσάγη-Δημητρίου
Η ιστορία του εντύπου στην Ελλάδα άρχισε από τον 18ο αιώνα με προσπάθειες για την επιβίωση του λαϊκού πλούτου, και προσπαθούσαν να συνενώσουν το Ελλήνικό στοιχείο.
Η εφημερίδα του Συλλόγου των Ανδρονιάνων , του Συλλόγου μας, προσπάθησε να ενώσει τους χωριανούς μας όπου κι αν βρίσκονται.
Παλαιότερα ήταν σχεδόν όλοι στο χωριό. Δεν έφευγαν, ζούσαν εκεί και ότι συνέβαινε το ήξεραν.
Οι πραματευτάδες στο χωριό μαςΓράφει η Αρετή Χρυσάγη-Δημητρίου
«Εγύρισε η σκέψη μου ξανά προς τα παλιά, κι αγνάντευσε σαν όνειρο τα περασμένα χρόνια, το χωριουδάκι τ’ όμορφο, την πατρική φωλιά, τα δέντρα, τα πηγάδια του, τις ρεματιές, τ’ αλώνια». Το χωριό μας είχε περισσότερα γεωργικά προϊόντα. Λάδι, σύκα, σταφύλια, κρασιά. Δεν είχαμε καθόλου κηπευτικά. Οι κάτοικοι ήταν και είναι εργατικοί. Δεν υπήρχαν νερά. Ενώ έχουμε καταπράσινα δέντρα και ρουμάνια, το καλοκαίρι τα άλλα όλα ήταν ξερά. Δεν είχαμε υπόγεια νερά να τρέχουν το καλοκαίρι. Είχαμε μόνο ύδρευση από πηγάδια και ευτυχώς είχαν νερό όλο το καλοκαίρι.
ΣΤΟ SITE ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ
Θα έχετε καταλάβει πως η εφημερίδα και το site του Συλλόγου μας, είχαν και έχουν αγαστή συνεργασία. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Αν κάτι μπορούμε να αναδείξομε επιπλέον είναι η βελτίωση αυτής της συνεργασίας τους , κάτι που είναι φανερό πως αυτά την επιθυμούν πλην όμως αδυνατούν να πάρουν την σχετική πρωτοβουλία. Έτσι θα το κάνομε εμείς του Διοικητικού Συμβουλίου. Άλλωστε η προσπάθεια αυτή είναι κάτι σαν χρέος στα 100 φύλλα της εφημερίδας μας ,
Αυστραλία. Η χώρα που δημιουργήθηκε από κατάδικους και τους φύλακές τους. Οι συγκλονιστικές περιπέτειες των πρώτων Ελλήνων πειρατών που εξορίστηκαν στην Αυστραλία...
Το ενδιαφέρον και η αγάπη του Συλλόγου μας για τη Συκιά και τα Σύκα Κύμης είναι μεγάλα και εμφανώς εκδηλωμένα και διαρκή. Στα πλαίσια αυτά και το αφιέρωμά μας. Ευχαριστούμε για τις συμμετοχές. Καλή σοδειά και καλή διάθεσή της συγχωριανοί – ές.
Ταξίδι ανταμώματος στο τρίστρατο των Λενιάνων.Είναι καλό να ταξιδεύει κανείς και να γυρίζει το χρόνο λίγο πίσω, ειδικά όταν αναφέρεται σε τοπικά γεγονότα όπου οι εικόνες παραμένουν βαθειά χαραγμένες στη καρδιά, στη ψυχή και στο μυαλό, ανακαλώντας τις ......μνήμες που ανήκουν σε όλους εμάς που έχουμε ένα κοινό προνόμιο, να μας ενώνει η κοινή καταγωγή , τα κοινά βιώματα , το δικαίωμα να μοιραστούμε τις μνήμες που θα ενώσουν το παρελθόν με το παρόν και θα επιβεβαιώσουμε ότι είμαστε μέρος αυτού του ανταμώματος,...